Leucocytoclastic Pastern Vasculitis

– Een zoektocht naar de juiste diagnose én een werkbare oplossing

Toen mijn paard – waarmee ik momenteel Intermediair I rijd – ineens mokachtige plekken op zijn onderbenen kreeg, begon een lange zoektocht. We gingen van dierenarts naar dierenarts. Spuitje hier, zalfje daar. Sommige behandelingen gaven even verlichting, maar niets hielp écht. De plekken kwamen steeds terug en werden soms erger.

Vochtafdrijvers hielpen tijdelijk tegen de zwelling. Antibiotica remde de ontstekingen kortstondig. Maar niets was blijvend. Zijn been bleef dik en de huid werd zichtbaar verdikt. Een scan toonde aan dat er veel vocht onder de huid zat, maar gelukkig waren de gewrichten op de foto’s perfect in orde.

Na anderhalf jaar aanmodderen, ben ik naar de Universiteitskliniek in Utrecht gegaan. Daar werd de diagnose vrijwel direct gesteld:
Leucocytoclastic Pastern Vasculitis, een auto-immuunziekte.

Wat is Leucocytoclastic Pastern Vasculitis?

Deze aandoening – ook wel photoactivated pastern vasculitis genoemd – is zeldzaam. Je ziet het meestal maar bij één paard binnen een koppel. Er ontstaan pijnlijke, scherp begrensde plekken en korsten, vaak aan de binnen- en buitenzijde van de koot en pijp, dus niet in de kootholte zoals bij klassieke mok.

De oorzaak? Een overgevoeligheid voor zonlicht. UV-licht triggert ontstekingen in de bloedvaatjes net onder de huid. Daardoor ontstaan laesies die vaak worden verward met mok, maar een compleet andere oorzaak en aanpak vereisen.

In de zomer is het vaak op z’n ergst. In de winter kunnen de klachten volledig verdwijnen. In een later stadium kunnen de plekken verhoornen en zelfs wratachtig worden. De aandoening is pijnlijk, moeilijk lokaal te behandelen en wordt vaak gemist of verkeerd gediagnosticeerd.

Diagnose stellen

De enige manier om met zekerheid te weten of je paard deze aandoening heeft, is via een huidbiopt. Onder de microscoop zie je dan ontstoken en aangetaste bloedvaten (necrotiserende vasculitis). Bij chronische laesies zijn de vaatwanden verdikt en gehyaliniseerd. Dit maakt het voor artsen soms lastig om primaire vasculitis te onderscheiden van secundaire ontstekingsreacties.

Behandeling & management

In acute gevallen wordt er vaak gestart met corticosteroïden (zoals prednisolon) om de ontstekingen snel te remmen. Dat gaf ook bij mijn paard direct verlichting, maar vanwege dopingregels en bijwerkingen is dit geen langdurige oplossing.

Lokaal behandelen is vrijwel onmogelijk – de plekken zijn te pijnlijk en de effectiviteit is beperkt. Buiten lopen met deze aandoening vraagt om aanpassingen:

• Benen volledig beschermen tegen UV-licht met witte bandages of speciale beschermers.

• De rest van het lichaam beschermen met een UV-werende eczeemdeken.

• En vooral: het immuunsysteem ondersteunen en het paard in goede lichamelijke conditie houden.

Wat werkte voor mijn paard

De aanpak die voor ons werkt is er één van balans en preventie:

• In het begin zijn de ergste symptomen onderdrukt met medicatie.

• Daarna zijn we overgestapt op het structureel ondersteunen van zijn gezondheid van binnenuit.

• Hij krijgt dagelijks Oerbalans van Ecostyle ter ondersteuning van zijn immuunsysteem.

• Buiten loopt hij met een UV-blokkerende deken en speciale beenbeschermers die het zonlicht weerkaatsen.

Met deze aanpak is hij op dit moment volledig vrij van plekken en kunnen we trainen op niveau – zonder terugval.

Herken je dit?

Deze aandoening wordt vaak niet herkend. Als je paard steeds terugkerende mok-achtige klachten heeft, vooral aan de zijkant van de benen, die verergeren in de zomer en niet reageren op reguliere behandeling, dan is het zinvol om verder te laten onderzoeken of er sprake kan zijn van Leucocytoclastic Pastern Vasculitis.